Yönetim Sistemi, Rekabetçilik ve Üretim
Ülke olarak, siyasi tarihimizin en önemli seçimine gidiyoruz.
Haziran ayının sonunda gerçekleşecek seçimler, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin de başlangıcını yapacak.
Karar alma ve oy verme tarihi arasındaki süreç kısa olarak gözükse de Türkiye’nin yönetimine talip olan siyasi kadrolar, uzunca bir süredir seçim yarışına hazırlanır bir refleks içerisinde idi.
Türkiye, son 10 yılda sıkça sandığa gitti. Millet iradesi gerek yerel ve genel seçimler gerekse de referandumda tecelli etti. Her seçim, beklentileri ve umutları artırdı.
Demokratik mücadelede yer alanlar, bölgesinde güçlü ve küresel denklemde söz sahibi bir Türkiye idealiyle icraatlarını gerçekleştirme niyetini ortaya koydular.
Vaatler içerisinde belki de en çok kulağımızda ve hafızamızda kalanlar, ekonomi odaklı başlıklardı. İleri teknoloji, katma değeri yüksek yerli ve milli üretimin geliştirilmesi, bunun ihracattaki payının artırılması, istihdam, KOBİ’ler, kamu alımları, cari açık, yapısal sorunlar ve çözüm önerileri…
Türkiye'nin teknoloji ve üretim kapasitesini artırmak en önemli hedef. Bunu sağlamaya yönelik yatırımların teşvik edilmesi ise şart. Hakkını teslim edelim; içerik açısından zenginleştirilen KOSGEB uygulamaları, Bakanlık programları gibi mekanizmalar güzel sonuçlar verdi. Başarılı örnekler çıktı… Mesela, savunma sanayii gibi teknoloji yoğun kritik bir alanın yol haritası çok net ve yapılanlar, bunların daha da iyisine yöneltiyor.
Örneğin OSTİM’de kümelenmelerin yararlandığı kısa adı URGE olan Uluslararası Rekabetçiliğin Geliştirilmesi Projesi, firmaların dışa açılmasına ve küresel pazarlarda varlıklarını hissetmelerine vesile oldu; kendilerine olan güvenlerini artırdı.
Süreçleri hızlandıran mekanizma ihtiyacı
Bu seçimlerde de halkın sandığa gitmeden, daha doğrusu karar vermeden önce dikkati, ekonomik konulardaki açıklamalarda olacak. O nedenle ekonomi, bununla beraber halkın refah seviyesini ilgilendiren taahhütler dikkatle izlenecek.
Bilindiği üzere ülke ekonomimiz, bulunduğu coğrafya ortamının getirdiği gelişmelere maruz kaldı. Ancak bu duruma rağmen sanayiciler, üretime ve ihracata devam etti.
Devletimiz, büyümeyi ihracata dayalı ve sürekli kılmak için stratejiler geliştirdi, önlemler aldı.
Yeni dönemde de aynısı ve daha fazlası olmalı. Üretimi ve yatırımı zorlaştırmayan kolaylaştıran, kolaylaştırıcı enstrümanları vakit kaybetmeden hayata geçiren, bürokratik süreçleri hızlandıran mekanizmalar elzem…
Yeni yönetim sistemiyle tanışacak Türkiye, muasır medeniyet seviyesinin üstüne çıkma hedefini; tasarlayarak, üreterek ve uluslararası markalar çıkartarak güçlü bir şekilde gerçekleştirebilir.
Bunu elde etmek için ise öncelikli olarak, yeni yatırımlara ve istihdama da imkan verecek olan; yüksek teknolojili ürünlerde yerlilik oranı mutlaka artmalı ve toplam ihracattaki payı gelişmiş ülkeler seviyesine çıkarılmalıdır.
Katma değeri yüksek, yüksek teknolojili, marka, tasarım ve inovasyona dayalı üretim yoluyla ihracat artırılmalı ve ülkemizin küresel pazarlardaki rekabetçi gücü pekiştirilmelidir.
Büyüme ve ihracattaki gelişimin sağlamlaşması için üretim çarklarının motor gücü olan KOBİ’lerin, ‘önce küçük olanlar’ yaklaşımıyla her zamankinden daha çok üzerine titrenmelidir.
Kamu alımlarında yerli katkı payı yükselmeli, bunun için kamuda anlayış değişikliği olmalıdır.
KOBİ’lerin idealleri büyütülürken, Türkiye’ye ‘sanayileşme’ ve ‘girişimcilik’ bilinci daha çok aşılanmalı, her platformda bu iki kavramın altı kalın çizgilerle çizilmelidir.
Sanayi için verilen teşvikler olumlu; artarak devam etmelidir. Ancak üretim ve sanayileşmenin devlet politikası olarak benimsenmesi için reformlar süratle hayata geçirilmelidir.
Üreterek kalkınma odaklı politikalarla rekabetçi yapı geliştirilmeye devam edilmelidir.
Bu yolculukta pusulamız ‘milli düşünce’ olmalıdır.
“Nereye giderseniz gidin; ama tüm kalbinizle gidin.”
Konfüçyüs
